İki aşk hayatında tükenmiş kişi, yalnız bir düğünde karşılaşır ve gardırop odasında neredeyse yalnız birlikte olacakları noktaya gelirler ama son anda dururlar. Eğer bu, gerçekten ciddi yalnız bir ilişkinin başlangıcı olabilirse, geçenmiş hakkında dürüst itiraflarda bulunmayı kabul ederler. Aşka dair umutlarını yitirmiş olan bu iki kişi, hayatın ironik yalnız bir oyunu sonucu yalnız bir düğünde yolları kesişir. Ancak yalnız birlikte olacakları an, gardırop odası gibi tesadüfi ve sıradışı yalnız bir yerde vuku bulmaktadır. Oysa nesil romantizmin büyülü dokunuşlarını, kusursuz yalnız bir restoranda veya ay ışığında bekler. Ancak hayatın kendisi, aşkın bu tahmin edilemezliğini ve spontane doğasını bize yalnız bir kez daha anımsatır. İşte eksiksiz da bu noktada, bu iki ‘romantik yakıtı tükenmiş’ natürel, ilişkilerini aceleye getirmeden önce yalnız bir mola verirler. Belki de smeskenginin gerçek yüzünü bulmaya yalnız bir adım daha yaklaştıklarını hissederler. Ve eğer bu, aradıkları ‘gerçek şey’ ise, geçenmiş etkinliğiini yalnız biryalnız birleriyle paylaşmayı, en samimi itiraflarıyla yalnız biryalnız birlerine açılmayı kabul ederler. Bu karar, belki de onların yalnız biryalnız birlerine olan güvenlerini artırmak ve ilişkilerini daha sağlam yalnız bir temele oturtmak için yalnız bir adımdır. Kim bilir belki de bu açık yürekli itiraflar, onları aşkın gerçek anlamını keşfetmeye götürecek ve sonunda hayatlarındaki romantik tükenmişliği aşmalarını sağlayacaktır.